If it's love...

Vriendinnetje V. had al 3 jaar een relatie toen ineens de twijfels toesloegen, op een hevige manier. Ze had ze altijd al gehad, de vragen. Was dit het nou? Zou haar vriend altijd 'the one and only' blijven? Was ze eigenlijk wel verliefd? Was ze dat überhaupt wel ooit geweest? Allemaal vragen waar ze maar wat graag een antwoord op wilde hebben. Toen ze achttien jaar oud was vond ze het wel tijd worden voor een vriend. Mede doordat haar vriendinnen al een relatie hadden of hadden gehad. Zij was de gene die single achterbleef en dat was ze zat. V. vond het dus tijd dat daar verandering in kwam. Tijd voor een eigen vriendje-exemplaar. En toen college M. aan haar liet weten dat hij haar wel zag zitten, besloot ze dat ze wel een relatie met hem wilde. Was het liefde? Nee, dat was het op dat moment zeker niet. Ze vond hem wel lief, leuk en aardig maar verliefd was ze niet.Geen hordes vlinders in haar buik maar wel een gevoel van vertrouwen. Bij M. voelde ze zich op haar gemak. Hij straalde rust uit en bood een luisterend oor als ze die weer even nodig had.

Be Yourself

The most important relationship you have in your life is the relationship you have with yourself, because no mather what happens, you will always be with yourself- Diane von Furstenberg

Ik vind het altijd wel een moeilijk iets, jezelf blijven. En ik weet dat ik hierin niet de enige ben. Vriendin M. is hier een goed voorbeeld van. M. behoorde op de middelbare school tot één van de populairste meiden in de school. Ze was altijd te vinden bij de leukste feestjes en had ook nog een al de leuke mannen achter zich aan. Iets wat andere meiden soms wel moeilijk vonden. Veel vonden haar niet aardig omdat ze a. knap was, b. alle jongens kon krijgen, c. een feest beest was of d. al het voorgaande. In die tijd kon ze best wel oppervlakkig overkomen op andere mensen. Ze was nou eenmaal wel een meisje die niet zonder make-up de deur uit ging, hoge hakken droeg en de hipste kleding. Ja, M. leek alles te hebben wat haar hartje maar kon begeren.

Ottje schrijft: Rijles perikelen

Daar is hij dan alweer een column van vriendinnetje Ottje. Vriendinnetje mag ik wel zeggen, ook al is ze ouder, ik steek al jaren met kop en schouders boven haar uit. Al jaren zijn we bevriend en kletst ze aan één stuk door over leuke jongens, haar hypochondrie, Duitsland, en nog veel meer dingen waar ik helemaal geen verstand van heb en altijd maar een vriendelijk knikje als antwoord geef. ( wanneer komt er nou een onderwerp waar ik iets van af weet?) Daarnaast is ze kampioen boeken lezen, tijdschriften doorbladeren en kritisch zijn op elke recensie die er maar wordt geschreven. Zoals altijd zegt ze dan 'Dat kan ik veel beter!'. Dit had wel tot gevolg dat ze nu columns voor mij mag schrijven. Voor vandaag heeft ze een column geschreven over autorijden. Iets waar we allebei erg in uitblinken... not! Terwijl ik mijn rijbewijs heb gehaald (5e x) is zij nog steeds aan het les rijden.

Blogtips

Hoewel ik helemaal niet in het bezit ben van een groot scala aan volgers.Of een blog heb die al een aantal jaar bestaat wil ik toch de tips die ik opgezocht en zelf bedacht heb met jullie delen. Al vanaf het begin dat ik een blog heb ben ik op zoek gegaan naar tips die mijn blog beter kunnen maken. Tips voor bijvoorbeeld goede statistiek sites maar ook tips over de content van de blog, lay-outs, de naam en uhmmm... zo veel meer. Zelf krijg ik altijd als ik tips lees of er naar luister (youtube!) een O, ja- gevoel. O,ja, dat zou ik ook wel eens kunnen proberen of doen. Dat O, ja gevoel wil ik nu bij jullie over brengen. Daarnaast lijkt het me heel erg leuk om ook jullie tips te lezen, dus als je tips hebt zet ze gerust in de comments zodat ook andere bloggers daar weer van kunnen leren. Dus klik op de Read More knop voor mijn verzameling aan blogtips!

Oud en volwassen zijn

Als kleine meid zag ik op de basisschool er naar uit om in groep 8 te komen. Achtste groepers waren in mijn ogen de meest coole mensen die er waren. Zij waren degenen die aan het eind van het schooljaar op kamp gingen, in een musical speelden en naar een andere school gingen. Daarvoor moesten ze ook nog eens de spannende cito toets afleggen. Ook waren ze oud genoeg om in de pauze op de kleuters te passen terwijl de juf weg was. Op dat moment vond ik dat het toppunt van volwassenheid. Achste groepers waren oud, wijs, stoer en ook nog eens groot. Alles wat ik op dat moment dan ook wou was een achtste groeper zijn. In mijn ogen waren ze dicht bij de volwassenheid. Natuurlijk is dat onzin, maar toen voelde ik dat echt zo.