dinsdag 21 augustus 2012

Oud en volwassen zijn

Als kleine meid zag ik op de basisschool er naar uit om in groep 8 te komen. Achtste groepers waren in mijn ogen de meest coole mensen die er waren. Zij waren degenen die aan het eind van het schooljaar op kamp gingen, in een musical speelden en naar een andere school gingen. Daarvoor moesten ze ook nog eens de spannende cito toets afleggen. Ook waren ze oud genoeg om in de pauze op de kleuters te passen terwijl de juf weg was. Op dat moment vond ik dat het toppunt van volwassenheid. Achste groepers waren oud, wijs, stoer en ook nog eens groot. Alles wat ik op dat moment dan ook wou was een achtste groeper zijn. In mijn ogen waren ze dicht bij de volwassenheid. Natuurlijk is dat onzin, maar toen voelde ik dat echt zo.


Toen ik zelf in groep 8 kwam was ik natuurlijk super trots. Dit was mijn laatste schooljaar op de basisschool daarna mocht ik eindelijk naar de middelbare school.Het hele jaar door waren we bezig met het treffen van voorbereidingen om ons klaar te stomen voor het echte werk wat we zouden doen op de middelbare school. Elke vrijdag werd er van ons verwacht dat we ons opgekregen huiswerk hadden gemaakt. Eén velletje papier met taal of reken oefeningen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar het nut niet zo van in zag en vaak mijn huiswerk niet heb gemaakt. Onzin al die oefeningen. Ik vond de school musical en het op kamp gaan veel leuker. Het kamp was voor velen van ons een beproeving. Stiekem waren we allemaal toch wel erg gehecht aan ons thuisfront. Of het nou ging om ons eigen bed, het eten van onze moeders of een verhaaltje voor het slapen gaan, 24/7 op elkaars lip zitten voor drie dagen was toch wel lang. Daarna begon het gezwoeg voor onze eind toetsen. Ik snapte er werkelijk geen snars van, misschien mede doordat we de drempel test hadden met een vage vraagstelling. Gelukkig kon ik met behulp van mijn beste vriendinnetje haar vader toch naar de Mavo. Ons laatste schooldag werd afgesloten met de musical die we voor de school en voor onze ouders opvoerden. Daarna zouden we allemaal naar de middelbare gaan. Yikes!

Ik kan me de eerste dag, nou ja, de boeken ophaal dag nog goed herinneren. Ik was in het bezit van mijn giga grote donkerrode Kipling tas, verplicht op mijn school. Ik had die morgen netjes met mijn vriendinnetjes op de fiets de boeken voor het eerste jaar op gehaald. Een gigantisch grote stapel die net in mijn tas paste. Alle vakken waren vol met boeken. Ik fietste terug naar huis met een ander meisje uit mijn klas. Toen zij bij haar huis kwam namen we afscheid en vervolgde ik mijn reis naar huis. Ik wist een kortere route. Hiervoor moest ik wel een scherpe bocht maken. Helaas voor mijn fiets te scherp want al snel lag ik met mijn neus op de grond. Auw! Ik sprong zo snel mogelijk weer op mijn fiets om zo nongelant mogelijk door te fietsen. Nothing happend here!


Na een tijdje op de middelbare school was ik helemaal gewend. Mijn nieuwe klasgenoten waren een beetje vreemd maar wel o.k. Het eerste schooljaar vloog voorbij. Het was zeker anders dan de middelbare school. Voor elke les een andere leraar en een ander lokaal. Geen meester en juf meer maar meneer of mevrouw. Ja, er waren zeker veranderingen. Ook het verschil tussen jongens en meisjes werd duidelijker dan ooit. Het rode leger maakte bij een paar van ons zijn intocht. Ja, de volwassenheids tekenen volgden elkaar rap op.

Klas 3, doe-kamp in Tsjechië. Vijf dagen lang actief bezig zijn in de buitenlucht. En dat terwijl ik helemaal geen sportief type ben. Ik deed altijd actief mee met de gym lessen en haalde ook wel voldoendes alleen was het totaal niet mijn ding. Sporten, nee.... En dan toch vijf dagen sporten in Tsjechië. De busreis erheen duurde lang, super lang. Een bus vol met pubers en een stel oude leraren is nou niet mijn ideale beeld waarmee ik een vakantie wil beginnen. Toen was het wel heel leuk hoor. Zelf vond ik het afscheid met mijn ouders makkelijk, ' Tot over vijf dagen!'. Voor mij geen probleem maar voor anderen wel. Dikke tranen vloeiden bij menig vrouwelijke klasgenoten. Pa en ma missen was voor hen erg moeilijk. Die vier nachten leken voor hun wel veertig jaar. Kamp was uiteindelijk best wel o.k. Ik heb veel gedaan, mountainbiken, raften, bergbeklimmen ( ook al kwam ik niet verder dan 2 meter van de grond), tokkelen, schieten. Ja, het was wel leuk. Mijn ouders heb ik eigenlijk niet eens gemist.

Het allerlaatste schooljaar is natuurlijk altijd speciaal. Het jaar staat opnieuw in het teken van afscheid nemen en keuzes maken. Welke vervolgopleiding ga ik doen? Waar? Met wie zal ik nog contact hebben nadat we onze eigen wegen hebben  ingeslagen? De tentamens zijn van groot belang. Daarvoor liggen we uren en uren te leren. Een zeven halen willen we allemaal. Lekker lui de examens ingaan was ons doel. Helaas haalden we niet allemaal een zeven en was het voor sommigen erg spannend.  De examen weken waren zo voorbij. Na elk examen werd er door iedereen over de gang van zaken gepraat. Hoe ging wiskunde bij jou? Vond je het schrijven van de Engelse brief moeilijk? Vrienden en vijanden kwamen samen. Iedereen sprak met elkaar over hoe hun examenperiode verliep. Iemand van klas A maakte zo een praatje met iemand uit klas C ook al konden ze elkaar alleen van gezicht. Daarna volgde een spannende periode, het uitslag afwachten was begonnen! Er waren mensen die al een baantje hadden en hun dagen vulden met werk-werk-werk. Helaas was ik 15 jaar oud, een baantje is al moeilijk te vinden in een boerengat en dan zeker als je 15 bent. Gelukkig konden we op onze middelbare school boeken voorzien van die doorzichtige plastic kaften. Met dank aan meneer de directeur a.k.a mijn beste vriendinnetje haar vader. Mijn eigen geld op mijn 15de, ik voelde me zeer volwassen, zeker omdat ik nu niet meer aan mijn ouders hoefde te vragen ' mag ik wat geld?' Very, very grown-up voelden we ons.

Ik haalde mijn examens met mooie cijfers. Daarna was het tijd om een feest te geven. Ik moet er bij vertellen dat mijn vriendinnen op dat moment totaal geen feestbeesten waren. Toch waren wij degenen die het examenfeest van het jaar organiseerden. Iedereen was uitgenodigd en het was een geweldig feest. De dag erna kregen we ons officiële papiertje in de handen gedrukt. Oh yeah, de eerste vier jaar van de middelbare school hadden we vrijwel zonder kleerscheuren overleefd. Ik zeg met nadruk de eerste vier jaar. Ik kon echt geen keuze maken voor een vervolgopleiding en besloot samen met mijn twee beste vriendinnen naar de havo te gaan. Nog twee jaar middelbare school volgden voor ons.


Help! We zitten niet meer bij elkaar in de klas was waarschijnlijk één van mijn eerste gedachten denk ik toen  ik op de havo kwam. Na twaalf jaar bij elkaar in de klas te hebben gezeten werden mijn beste vriendinnen en ik bruut van elkaar gescheiden door meneer de directeur/roostermaker/decaan/wie dan ook. Het was natuurlijk te voorspellen dat we uit elkaar zouden worden gehaald aangezien we niet alle drie hetzelfde profiel hadden gekozen. Toch was het wel een moeilijk jaar, de nieuwe mensen waren niet altijd even leuk en aardig. Gelukkig kwamen we in klas 5, na heeeeel veel gezeur, wel weer bij elkaar in de klas! De examens waren voor mij een tijd vol met stress. Ik ging de examens in met drie cijfers beneden de zes. Vooral het nakijken op internet was voor mij verschrikkelijk. Als ik de examens nakeek had ik dikke onvoldoendes volgens de normeringen. Met veel gepuf, gezucht, gesteun en gekreun ben ik de examenperiode doorgekomen.  Ik was er daarna van overtuigd dat ik gezakt was.

Wat me erg veel afleiding heeft geboden was mijn zomerbaantje. Ik verdiende genoeg om lekker van te shoppen en ik hield er een vriendin aan over. Op het werk kreeg ik ook de examen uitslag te horen. Eigenlijk wist ik zeker dat ik gezakt was en dit had ik dan ook aan mijn ouders verteld. Wonder boven wonder werd ik niet gebeld tussen twee en vier en dat betekende gewoon dat ik geslaagd was! Jabadabadoooo! In een roes fietste ik na het werk naar school waar ik mijn voorlopige cijferlijst mee kreeg. Ik had maar één vijf! En dat op economie, een vak waar ik voordat ik het examen inging een 6,4 op stond. Eindelijk was ik dan helemaal klaar met de middelbare school, mijn diploma´s had ik op zak. Nu ging ik studeren, iets wat ik op dat moment heel oud en wijs vond klinken. 

Oh, oh, oh wat is het studentenleven toch fijn. Just kidding. Ik bleef gewoon thuis wonen en ging in Leeuwarden studeren. Ongeveer drie kwartier heen en drie kwartier terug met de bus. Het heen en weer reizen vind ik niet zo erg. Reizen in zijn algemeen heid niet en mede dankzij het hebben van een studenten ov reis ik heel Nederland zowel in mijn eentje als met vriendinnen door. Hallo Groningen, Zaandam, Amsterdam en Utrecht! Jup, het openbaar vervoer en ik zijn de beste vriendjes. Maar pas geleden is daar een nieuwe liefde bijgekomen. De auto! Ja, ik heb mijn rijbewijs en zo nu en dan tour ik rond in de auto van mijn ouders. Vroeger zag ik wel eens jongeren uit het dorp rijden in de auto van hun ouders, jongeren die ongeveer twee jaar ouder waren dan mij. Ik telde toen de jaren al af om zelf te kunnen rijden. Nu ik dan ook mijn rijbewijs heb en mijn vriendinnen rond rijd voel ik me oud en volwassen, haha. 

Oud en volwassen en dat terwijl ik volgende maand pas mijn twintigste levensjaar mag in luiden. Ik denk dat je door je hele leven van die momenten hebt waarbij je denk ´wow, wat ben ik oud´ of ´wow, ik voel me volwassen.´  Dit waren tot nu toe mijn oud en volwassen momenten :)

Volg me op twitter

afbeeldingen: we heart it


Geen opmerkingen:

Een reactie posten