Zomaar. Uit het niets. Ze vertelt het me op een mooie lentedag. We lopen
gewoon wat door het stadje, dicht bij onze woonplaats. Daar, midden in de Hema,
vertelt mijn goede vriendin dat ze al maanden een blog bij houdt! Al MAANDEN!
Ik wist van niets, nooit heeft ze er wat over gezegd en nu komt ze er
ineens mee aanzetten. ‘of ik ook even iets leuks erop kan zetten, een column
ofzoiets’
Na mijn terechte verontwaardiging dat mijn lieve vriendin niets over haar
blog heeft gezegd, wint mijn nieuwsgierigheid het. Drie uren later heb ik haar
hele blog bekeken. Haar blog gaat voornamelijk over fashion en dan snap ik
eindelijk waarom ze me niets zei.
Mijn vriendin is namelijk mijn shopmaatje. Samen zoeken we in elk rekje van
elke stad in elke winkel naar fashionable kleding. Uren brengen we door in het
pashokje. Mijn shopmaatje – ik beken – heb ik puur uit eigen belang. Ik ben
namelijk een vrouw die geen verstand heeft van kleding. Zij heeft dit wel.
Daarom en alleen daarom is zij mijn shopmaatje.
Kleren die niet bij elkaar staan, kleuren die vloeken, ik zou het allemaal
zo aantrekken en naar een feestje gaan. Gelukkig behoedt Sara mij voor al te
grote blunders en een algehele vernedering. Ze vertelt me wat ik wel en niet
moet kopen en hoe ik de kleding moet mixen en matchen. Het komt erop neer, dat
Sara mijn reddende engel is en ik zonder haar niets waard zou zijn als vrouw en
hoogstwaarschijnlijk ook in een jutezak zou lopen.
Daarom hulde aan alle vrouwen, die andere vrouwen helpen te verbloemen dat
zij geen verstand hebben van fashion. (and most important, zodat de man er niet
achter komt, dat er zulke vrouwen bestaan!)
Alleen om de reden dat Sara zo’n vrouw is, vergeef ik haar deze keer dat ze
haar blog maanden voor mij heeft verzwegen.
afbeelding: we heart it
Leuk geschreven!
BeantwoordenVerwijderenHaha leuk!xx
BeantwoordenVerwijderenhahaha, geweldig stukje! en ergens vind ik je vriendin wel lief voor je hoor. XD
BeantwoordenVerwijderenxo